“PROFUMO DE CASA” di Lucia Beltrame Menini

Profumo de casa, profumo de tera
che vien dal laoro de ci la remena;
par tute le strade se sente sti odori
de brazi, de man, de foje e de fiori

che sbocia d’incanto a qualunque stajon:
da quelo de pra’ a giavaschi de rose!
Ma quan che l’è caldo, mi che me piase
– i sbocia inte l’orto o ’rente le case –

i è quei fioreti, oceti celesti
che pare puntini calè zo da l’alto
par far na poesia de spighe e fadighe
cressùe sul meal de la vita pi vera.

Profumo de casa, profumo de tera…
I pi desperè i è ’ndè via distanti,
in viajo par mesi, tra le onde del mar,
sperando a la fine, sia pure da veci,

tornare de olta, pa’ i oci sarare
tra i muri che on giorno a i era sì cari.
On segno de crose, na muta orazion
e ancora sentire gran voja de casa.

0
  Articoli Correlati
  • No related posts found.